Dziesięcina a hojność

Dziesięcina w Nowym Przymierzu nie istnieje. Mówiąc inaczej — dziesięcina nie jest koncepcją biblijną dla nowotestamentowych, biblijnie wierzących chrześcijan. Nie powinna być więc praktykowana, a już na pewno nauczana i odmieniana przez wszystkie wersety jak to ma miejsce dzisiaj w wielu kościołach niezależnie od denominacji.

Temat dziesięciny w kościele do dziś obrósł w mity, tradycje[1] i różne dziwne przekonania niemające potwierdzenia w Biblii. Dodatkowo został pomieszany z tematem hojności, w efekcie będąc mieszanką wybuchową z potencjałem do odpychania ludzi od kościoła oraz ranienia i manipulowania już do niego należących. Należy więc temat rozłożyć na czynniki pierwsze i zająć się nimi po kolei.

⚠️ Dziesięcina w Nowym Przymierzu nie istnieje

Czym jest i skąd się wzięła dziesięcina?

Dziesięcina jest podatkiem polegającym na oddawaniu dziesiątej części z przychodów.

Dziesięcina przed Mojżeszem

W historii dziesięcina występuje wcześniej niż nadanie Prawa Mojżeszowego. W tych przypadkach też nie jest niczym więcej jak tylko podatkiem na funkcjonowanie instytucji ówczesnych cywilizacji, czy to królestw, czy świątyń. Pierwsze takie zwyczaje obserwujemy już w Mezopotamii[2]. Również w Biblii jeszcze przed powstaniem Prawa Mojżeszowego obserwujemy co najmniej dwie sytuacje funkcjonowanie dziesięciny w ówczesnej kulturze. W pierwszym przypadku składa ją Abram Melchizedekowi po bitwie, w której ratował Lota (I Moj 14,18-20), a w drugim, Jakub ślubuje składać Bogu dziesięcinę ze wszystkiego, co mu da (I Mojżeszowa 28,22). Obie te postacie mogły znać dziesięcinę ze swojego kręgu kulturowego — Abraham (Abram) wyszedł z Ur chaldejskiego[3] będącego jednym z największych miast Mezopotamii, a Jakub jest wnukiem Abrahama.

⚠️ Dziesięcina jest tylko podatkiem

Prawo Mojżeszowe

IV Moj 14, 22

Dziesięcina jako część Prawa Mojżeszowego funkcjonuje jako podatek płacony raz w roku

Znamy też cel płacenia takiego podatku:

wdowy,
sieroty,
imigranci
utrzymanie plemienia Lewitów

Dlaczego akurat tylko jednego plemienia i to Lewitów? Ci nie otrzymali działu ziemi pod uprawę i hodowlę zwierząt tak jak reszta Izraela po to, aby skupić się na pomocy przy świątyni oraz nauczaniu Izraela:

IV Moj 18, 20-21

20 Potem PAN powiedział do Aarona: Nie będziesz miał dziedzictwa w ich ziemi i nie będziesz miał żadnego działu wśród nich. Ja jestem twoim działem i twoim dziedzictwem pośród synów Izraela. 21 Oto zaś synom Lewiego dałem jako dziedzictwo wszystkie dziesięciny w Izraelu za ich służbę, którą pełnią w Namiocie Zgromadzenia.

V Moj 14,27

26 I za te pieniądze kupisz wszystko, czego zapragnie twoja dusza: woły, owce, wino czy mocny napój lub wszystko, czego zechce twoja dusza. I będziesz tam jadł przed PANEM, swoim Bogiem, i będziesz się cieszył, ty i twój dom; 27 Oraz Lewita, który mieszka w twoich bramach; nie opuścisz go, gdyż nie ma działu ani dziedzictwa z tobą.

Wsparcie pozostałych wymienionych grup społecznych przestrzegano co 3 lata:

V Moj 26,12-15

12 A gdy zakończysz składanie wszystkich dziesięcin swoich zbiorów w trzecim roku, roku dziesięcin, gdy oddasz je Lewicie, przybyszowi, sierocie oraz wdowie, aby najedli się do syta w twoich bramach;

Co podlegało opodatkowaniu?

W pierwszej kolejności dziesięcina powinna być złożona, z co dziesiątego zwierzęcia hodowlanego i/lub płodu rolnego. Jeśli ktoś nie miał jednego, to oddawał drugie. Jeśli ktoś nie miał więcej niż 10 np. owiec, tak aby odliczyć dziesiątą i oddać jako dziesięcinę to nie oddawał nic z takiego stadka. Mówi o tym zasada „co przechodzi pod laską pasterską”.

III Mojżeszowa 27, 30-33

30 Wszelka dziesięcina ziemi – czy to z nasienia ziemi, czy z owocu drzewa – należy do PANA. Jest ona poświęcona PANU. 31 Ale jeśli ktoś zechce wykupić część swoich dziesięcin, doda do nich jedną piątą. 32 Także wszelka dziesięcina z bydła i z trzody, ze wszystkiego, co przechodzi pod laską pasterską, każde dziesiąte będzie poświęcone PANU. 33 Nikt nie będzie przebierał między dobrym a marnym ani nie będzie go zamieniać; a jeśli je nawet zamieni, to ono i to, na co zostało zamienione, będzie święte. Nie można tego wykupić.

Co z tymi pieniędzmi?

Bardzo istotny powinien być dla nas fakt, że dziesięcina z pieniędzy funkcjonowała tylko na zasadzie wykupu. Jeśli ktoś nie chciał oddawać płodów rolnych lub zwierząt to mógł je wykupić, ale wtedy jego dziesięcina nie wynosiła już 10% "ale, jeśli ktoś zechce wykupić część swoich dziesięcin, doda do nich jedną piątą". Więc:

10 + 10 x 1/5 = 10+2 = 12

⚠️ Dziesięcina pieniężna wynosi 12%

Dlaczego preferowanym środkiem płatniczym były rośliny i zwierzęta, a nie pieniądze? Dlatego, że Bogu nigdy nie były i nie są potrzebne pieniądze. Środki w postaci żywca i surowców miały być łatwo dostępne do natychmiastowego użytku przez Lewitów. To rozwiązanie było tym bardziej genialne, że nie generowało niepotrzebnego, problemu logistycznego. Czyli jak te wszystkie zebrane pieniądze wymienić na potrzebne do funkcjonowania artykuły. Piszę tu co prawda w czasie przeszłym, ale jeszcze ujrzymy całe to Prawo stosowane co do joty, łącznie ze składaniem ofiar, kiedy Izrael zbuduje III Świątynię [4].

Gdzie należy dostarczyć dziesięcinę?

Kolejnym istotnym detalem jest to, że dziesięcina powinna być złożona w świątyni Pana w Jerozolimie. Fakt, że nie ma dzisiaj świątyni może trochę utrudnić właściwe składanie dziesięciny. To samo się tyczy innych zapisów Prawa, które da się wypełnić, tylko jeśli istnieje świątynia. W takiej sytuacji Prawo Mojżeszowe przewiduje wykup dziesięciny i świętowanie z Lewitą ze swojej okolicy:

V Moj 14, 22-29

22 Ochoczo będziesz dawać dziesięciny z całego zbioru swego nasienia, które co roku wydaje pole. 23 A będziesz spożywać przed PANEM, swoim Bogiem, w miejscu, które wybierze na mieszkanie dla swego imienia, dziesięcinę ze swego zboża, wina i oliwy oraz z pierworodnych swoich wołów i trzód, byś uczył się bać PANA, swego Boga, po wszystkie dni. 24 A jeśli daleka będzie twoja droga i nie będziesz mógł tego tam zanieść, jeśli odległe jest od ciebie to miejsce, które wybierze PAN, twój Bóg, na mieszkanie dla swego imienia, gdy PAN, twój Bóg, będzie cię błogosławić; 25 Wtedy spieniężysz to, pieniądze zawiniesz w swoich rękach i pójdziesz na miejsce, które wybierze PAN, twój Bóg. 26 I za te pieniądze kupisz wszystko, czego zapragnie twoja dusza: woły, owce, wino czy mocny napój lub wszystko, czego zechce twoja dusza. I będziesz tam jadł przed PANEM, swoim Bogiem, i będziesz się cieszył, ty i twój dom; 27 Oraz Lewita, który mieszka w twoich bramach; nie opuścisz go, gdyż nie ma działu ani dziedzictwa z tobą. 28 Po upływie trzech lat odłożysz wszystkie dziesięciny ze zbiorów tego samego roku i złożysz ją w swoich bramach. 29 Wtedy przyjdzie Lewita, który nie ma działu ani dziedzictwa z tobą, oraz przybysz, sierota i wdowa, którzy są w twoich bramach, i będą jeść do syta, aby PAN, twój Bóg, błogosławił cię w każdej pracy twoich rąk, której się podejmiesz.

W tym fragmencie widzimy, że gdy dziesięcina nie była wysyłana do świątyni, miała zostać spożytkowana przez płacącego wraz z rodziną i Lewitą w akcie ekstrawaganckiej hojności "I za te pieniądze kupisz wszystko, czego zapragnie twoja dusza". Czy nie kłóci się to z naszym religijnym wyobrażeniem, że dziesięcina powinna zasilać tylko obiekty kultu, a nie jakieś imprezy?

Kto ma płacić dziesięcinę?

Prawo Mojżeszowe od początku jest skierowane tylko do narodu Izraela jako narodu wybranego. Nie nadaje się ono do stosowania pod Nowym Przymierzem, co apostoł Paweł wielokrotnie tłumaczy:

List do Rzymian 10, 2-5

2 Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale nie według poznania. 3 Nie znając bowiem sprawiedliwości Boga, a chcąc ustanowić własną sprawiedliwość, nie poddali się sprawiedliwości Boga. 4 Końcem bowiem prawa jest Chrystus ku sprawiedliwości każdego, kto wierzy. 5 Gdyż Mojżesz pisze o sprawiedliwości, która jest z prawa: Kto te rzeczy wypełnia, przez nie będzie żył.

List do Rzymian 2, 14

Gdy bowiem poganie, którzy nie mają prawa, z natury czynią to, co jest w prawie, oni, nie mając prawa, sami dla siebie są prawem.

Co więcej, Jakub przestrzega przed wybiórczym i legalistycznym przestrzeganiem Prawa Mojżeszowego, bo z gruntu skazane jest to na porażkę i złamanie Prawa:

List Jakuba 2,10

Kto bowiem przestrzega całego prawa, a przekroczy jedno przykazanie, staje się winnym wszystkich.

⚠️ Prawo Mojżeszowe dotyczy tylko Izraela

Nowe Przymierze

Nowe przymierze jest rewolucją w funkcjonowaniu relacji Bóg — Człowiek. Dotyczy to również całego Prawa Mojżeszowego, które nie dotyczy chrześcijan. Co w takim razie powinni robić nowi konwertyci? Czy nie ma żadnych zasad, których należy przestrzegać? Paweł mierzył się z tym pytaniem i odpowiedział w Dziejach Apostolskich 15, 19-21:

Dz Ap 15, 19-21

15,19 Dlatego uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy się nawracają do Boga; 15,20 Ale napisać im, aby wstrzymywali się od splugawienia bożków, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. 15,21 Mojżesz bowiem od dawien dawna ma w każdym mieście takich, którzy go głoszą, gdyż w synagogach co szabat czytają go.

Nie ma tu ani słowa o dziesięcinie! Jak już wspomniałem wcześniej, Jakub ostrzega, że przestrzegać Prawa Mojżeszowego można tylko w całości, a nie pojedyncze zapisy (Jakuba 2,10). W przeciwnym wypadku tworzy się własną wersję "prawa", czyli po prostu własną sprawiedliwość, która nie ma nic wspólnego z Bożą sprawiedliwością. Chrześcijanie są wolni od prawa Mojżeszowego:

List do Rzymian 7,6-7

6 Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od prawa, gdy umarliśmy dla tego, w czym byliśmy trzymani, abyśmy służyli Bogu w nowości ducha, a nie w starości litery. 7 Cóż więc powiemy? Że prawo jest grzechem? Nie daj Boże! Przeciwnie, nie poznałem grzechu jak tylko przez prawo, bo i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał.

Argumenty wykorzystywane do potwierdzenia ważności dziesięciny

Niestety mimo tak jasnego zakończenia Prawa i wielu wyjaśnień apostołów w Nowym Testamencie, spotykamy w kościele nauczania, które głoszą dziesięcinę jako ważną i aktualną praktykę dla chrześcijan. W zbyt wielu przypadkach dochodzi do manipulacji i szantażu emocjonalnego bardziej właściwego dla sekt niż dzieci Bożych.

Malachiasza 3,10

Sztandarowy i standardowy już werset używany do potwierdzania dziesięciny w kościele pochodzi z Księgi Malachiasza. Aby lepiej zrozumieć, co jest nie tak ze stosowaniem Malachiasza do potwierdzania dziesięciny, musimy zobaczyć, kiedy została napisana, w jakich okolicznościach, do kogo i jaki był jej cel.

Księga Malachiasza jest listem do Izraela dostarczonym od pana Boga przez proroka Malachiasza i jest umiejscowiona w bardzo konkretnym kontekście historycznym. Akcja tej księgi dzieje się około 400 lat przed Chrystusem i jest ostatnim słowem Boga do Izraela przed pierwszym przyjściem Mesjasza. W tej księdze Bóg wzywa Izraela do opamiętania się i wytyka jego odstępstwa od Prawa. [5]

Dla potwierdzenia dziesięciny czy też uzasadnienia hojności (co też jest absurdalne, bo mowa o dziesięcinie, czyli podatku), przytaczany jest fragment Malachiasza 3,10. Poniżej w kontekście:

7 Od dni waszych ojców odstępowaliście od moich ustaw i nie przestrzegaliście ich. Zawróćcie do mnie, a ja zawrócę do was, mówi PAN zastępów. Ale wy mówicie: Pod jakim względem mamy zawrócić? 8 Czy człowiek okradnie Boga? Wy jednak mnie okradacie. Lecz mówicie: Z czego cię okradamy? Z dziesięcin i ofiar. 9 Jesteście zupełnie przeklęci, ponieważ mnie okradacie, wy i cały wasz naród. 10 Przynieście całą dziesięcinę do szpichlerza, aby żywność była w moim domu, a doświadczcie mnie teraz w tym, mówi PAN zastępów, czy wam nie otworzę okien niebios i nie wyleję na was błogosławieństwa, tak że nie będziecie mieli gdzie go podziać; 11 I zgromię ze względu na was tego, który pożera, a nie popsuje wam plonu ziemi i winorośl nie będzie pozbawiona owocu na polu, mówi PAN zastępów. 12 I wszystkie narody będą was nazywać błogosławionymi, bo będziecie ziemią rozkoszną, mówi PAN zastępów.

Techniczne problemy, jakie wynikają z zastosowania tego wersetu wobec chrześcijan:

Zbór czy budynek kościoła nie jest spichlerzem przyświątynnym, do którego miałyby trafiać plony i zwierzęta, jak nakazuje Prawo Mojżeszowe,
W P. M. dziesięcina jest oddawana z plonów raz w roku, a nie co miesiąc czy nawet co spotkanie jak to ma miejsce dzisiaj
W tej księdze jest mowa o odstępstwie od P.M. co zupełnie nie dotyczy chrześcijan

Kolejnym problemem jest to, że w kościołach używa się Malachiasza 3,8 do twierdzenia, że nie dając dziesięciny, chrześcijanie okradają Boga:

Czy człowiek okradnie Boga? Wy jednak mnie okradacie. Lecz mówicie: Z czego cię okradamy? Z dziesięcin i ofiar.

W świetle tego, co do tej pory zostało przedstawione, nie ma najmniejszych podstaw, aby stosować ten zapis wobec chrześcijan. Nauczanie inaczej jest manipulacją.

Masz jeszcze wątpliwości, dlaczego jest to manipulacja dla nas, a dla Izraela to była prawda? Już na samym początku wyjaśniam, że dziesięcina jest podatkiem m.in. na funkcjonowanie Lewitów i świątyni. Izrael, nie dając dziesięcin, w szerokiej perspektywie pozbawiał środków do życia kasty ludzi przeznaczonych do zajmowania się obrządkami Judaistycznymi i nauczaniem Izraela Bożych przykazań. Również świątynia nie mogła poprawnie funkcjonować bez tych środków.

W pewnym sensie odbywa się tu jeszcze jeden rabunek tylko, że niebezpośrednio. Przez niepłacenie dziesięcin, kolejne pokolenia nie mogą zostać rzetelnie wychowane w wierze w jedynego Boga. Taka kaskada zdarzeń może przyczynić się do jeszcze większego odchodzenia Izraela od Boga przez zaniedbanie wychowania w pobożności.

II Kronik 31, 6-10

6 Ponadto synowie Izraela i Judy, którzy mieszkali w miastach Judy, również przynieśli dziesięcinę z wołów i owiec oraz dziesięcinę z rzeczy świętych poświęconych PANU, ich Bogu, i składali to wszystko na stosy. 7 W trzecim miesiącu rozpoczęli układać te stosy, a w siódmym miesiącu zakończyli. 8 Kiedy przyszedł Ezechiasz wraz z książętami i zobaczyli te stosy, błogosławili PANU i jego ludowi Izraelowi. 9 Wtedy Ezechiasz wypytywał kapłanów i Lewitów o te stosy. 10 Odpowiedział mu Azariasz, najwyższy kapłan z domu Sadoka: Kiedy zaczęto przynosić te ofiary do domu PANA, jedliśmy i nasyciliśmy się, a jeszcze wiele pozostało, gdyż PAN błogosławił swojemu ludowi, a pozostało tego wiele. II Kronik 31, 6-10

Problem z zastosowaniem tego wersetu polega na tym, że dokładnie potwierdza, jak funkcjonowała dziesięcina w Prawie Mojżeszowym — zbierana była z roślin i zwierząt.

Dziesięcina Abrahama

W I księdze Mojżeszowej czytamy historię, którą jest również przytoczona w Liście do Hebrajczyków 7. W historii tej Abraham składa ofiarę z łupów u stóp najwyższego kapłana, którym jest Jezus, co potwierdza Paweł w liście do Hebrajczyków 7.

I Mojżeszowa 14,18-20

18 A Melchisedek, król Salemu, wyniósł chleb i wino. Był on kapłanem Boga Najwyższego. 19 I błogosławił mu, mówiąc: Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, właściciela nieba i ziemi. 20 I niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który wydał twoich wrogów w twoje ręce. I Abram dał mu dziesięcinę ze wszystkiego.

Hebrajczyków 7, 1-9

1 Ten bowiem Melchizedek, król Salemu, kapłan Boga najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama wracającego po rozgromieniu królów i pobłogosławił go. 2 Jemu też Abraham wydzielił dziesięcinę ze wszystkiego. Jest on najpierw, według tłumaczenia, królem sprawiedliwości, potem też królem Salemu, co znaczy król pokoju. 3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, niemający ani początku dni, ani końca życia, ale upodobniony do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. 4 Rozważcie więc, jak wielki był ten, któremu sam patriarcha Abraham dał dziesięcinę z łupu. 5 Wprawdzie ci z synów Lewiego, którzy otrzymują urząd kapłański, mają nakaz zgodnie z prawem pobierać dziesięcinę od ludu, to jest od swoich braci, chociaż wywodzą się z lędźwi Abrahama; 6 Lecz ten, który nie wywodził się z ich rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił temu, który miał obietnice. 7 A jest to rzecz bezsporna, że mniejszy otrzymuje błogosławieństwo od większego. 8 Ponadto tu biorą dziesięciny ludzie, którzy umierają, tam zaś ten, o którym zaświadczono, że żyje. 9 I jeśli tak można powiedzieć, także Lewi, który otrzymuje dziesięciny, dał dziesięcinę w Abrahamie. 10 Był bowiem jeszcze w lędźwiach swego ojca, gdy Melchizedek wyszedł mu na spotkanie. 11 Gdyby więc doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie – gdyż lud otrzymał prawo oparte na nim – to jaka byłaby jeszcze potrzeba, aby pojawił się inny kapłan według porządku Melchizedeka, a nie był mianowany według porządku Aarona? 12 A skoro zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana prawa. Zostało więc zniesione poprzednie przykazanie z powodu jego słabości i nieużyteczności.

Hebrajczyków 7, 22-25

22 O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. 23 A wprawdzie tamtych kapłanów było wielu, gdyż śmierć nie pozwoliła im trwać na zawsze. 24 Ten zaś, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. 25 Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.

Jaki jaki jest problem, z tym argumentem?

Dziesięcina jest z łupów na wrogach, których pobił Abraham — chrześcijanin nie ma od Pana rozkazu iść na wojnę, a raczej, jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi żyjcie w pokoju (Rz 12,18). Nie jest to ta sama dziesięcina, o której mówi Prawo Mojżeszowe, które zostanie wprowadzone na długo później po Abrahamie,
Jezus jako kapłan przyjmuje dziesięcinę od pradziadka ludu Izraela. Wg tej logiki, to Izrael chrześcijanom powinien płacić dziesięcinę, bo wraz z Chrystusem jesteśmy kapłanami (1 Pio 2,9-10),
Paweł sam stwierdza, że skoro zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana prawa — więc argument o dziesięcinie z tej historii nie ma żadnej mocy nawet wg jego słów.

Jak powinna wyglądać prawdziwa hojność dziecka Bożego?

Hojność jest dobrowolnym aktem dawania lub dawania ponad oczekiwania. Jest zawsze spontaniczna i nie jest ograniczona żadnymi zasadami. Do hojności nie można nikogo zmusić, zobowiązać czy też zmanipulować.

Dlaczego mamy być hojni?

Jesteśmy synami Bożymi i nie jesteśmy z tego świata a wszelkie nasze działania na tym świecie powinny objawiać serce naszego Ojca (II Kor 5, 20; Łk 6, 30), który jest hojny ponad miarę (Iz 40,29: Jk 1,5; Łk 11,13). Nasz Ojciec jest stwórcą wszechświata, cała ziemia należy do niego i on jest autorem całego bogactwa (Ps 50,10-12). Cokolwiek mamy pochodzi z Jego zaopatrzenia (I Pio 5,7; Mt 6,25; Flp 4,19). Jakże więc mając takiego Ojca w niebie, mielibyśmy nie odzwierciedlać jego charakteru również w kwestii hojności? Kiedy my błogosławimy, ludzie, którzy doświadczają naszej hojności, zanoszą Bogu dziękczynienie z naszego powodu (II Kor. 9,11). Co więcej, jeśli chcemy być pobożni, Biblia wymienia wsparcie wdów i sierot jako rzecz podstawową w tej kwestii:

List Jakuba 1:27

Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu i zachować samego siebie nieskażonym przez świat.

Jak mamy dawać?

II Koryntian 9, 7

Każdy jak postanowił w swym sercu, tak niech zrobi, nie z żalem ani z przymusu, gdyż radosnego dawcę Bóg miłuje.

Ten fragment wyraźnie wskazuje, że mamy dawać zgodnie ze swoim sercem. Nie musi to być 10% czy 12%! Dawaj tyle ile (i temu, komu) czujesz, że jest to właściwe. Jeśli tak postanowiłeś w sercu, masz takie możliwości i wiarę to daj nawet wszystko, co masz! Jeśli nie chcesz tego robić, ale czujesz, że "wypada" i głupio by było jakby wszyscy dookoła dali a ty nie, to bracie, siostro lepiej tego nie rób. Ani to nie poprawi stanu twojego serca, ani to nie pomoże temu, któremu dajesz. W tobie może to wywołać zgorzknienie, a odbiorca, jeśli zbiera na cel, który wspiera Pan, to też sam Pan dopilnuje, że to dzieło powstanie (Ps. 127,1).

Zbieranie pieniędzy w kościele

Nasza hojność jest też bezpośrednio związana z tym, jak mają funkcjonować kościoły lokalne. Jasne jest, że kiedy kościół spotyka się w większym gronie, to mogą pojawić się różnego rodzaju koszty, chociażby związane z wynajmem sali. Jednak aby nie dochodziło do nadużyć, musimy pamiętać, że zbiórki powinny być [6]:

Z inicjatywy ludu Bożego
Jawne
Celowe
Dobrowolne
Spontaniczne
Zależne od indywidualnego rozeznania każdej zbiórki

Podsumowanie

Dziesięcina nie jest biblijną zasadą dotyczącą Bożych dzieci żyjących pod Nowym Przymierzem. Nikt nie ma prawa narzucać chrześcijanom żadnych składek powołując się na "tradycję" dziesięciny. Wszystko, co czytamy u apostołów, to potwierdza, a jednocześnie zachęca na do życia pełnego hojności jako podstawowego wyrazu wiary — zaufania w Bożą dobroć i jego zaopatrzenie. Jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności. Otrzymujemy to dzięki poznaniu Tego, który nas powołał w swojej własnej chwale i wspaniałości. Dzięki nim darowane nam zostały drogocenne, największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, jako ci, którzy nie ulegli zepsuciu, do którego na tym świecie doprowadzają żądze. (II Pio 1,3-4)

***

Wszystkie wersety pochodzą z UBG.

Tekst inspirowany nauczaniem Tajemnego Planu i stanem zachodniego kościoła.

***

Źródła

PIENIĄDZE W KOŚCIELE: Wszystkie Pytania. Żadnych Wymijających Odpowiedzi | S10E12

04:04:40 Czym charakteryzują się ofiary składane Bogu?

Bibliografia

grek. paradosis - słowa tego używa ap. Paweł w listach do określenia ludzkich tradycji pojawiających się w kościele
Dziesięcina w starożytnym Bliskim Wschodzie https://en.wikipedia.org/wiki/Tithe#Ancient_Near_East
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ur_(miasto)
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Temple_Institute
https://en.wikipedia.org/wiki/Book_of_Malachi#Aim
Tajemny Plan S10E12 - 04:15:18 Czym charakteryzują się ofiary składane Bogu